Przeczytaj tekst źródłowy. Następnie wykonaj polecenia a) wyjaśnij jakie warunki należało spełnić aby zostać pasowany na rycerza b) napisz w jaki sposób kandydat na rycerza przygotowywał się do uroczystości pasowania c) Wymień we własnej kolejności Czynności które wykonano w trakcie opisanej ceremonii d) wyjaśnij od czego Urodził się ok. 1370 roku w Garbowie jako syn kasztelana konarsko-sieradzkiego. Żoną Zawiszy Czarnego była Barbara herbu Pilawa – bratanica biskupa krakowskiego Piotra Wysza, którą poślubił ok. 1397 rou. Doczekali się czwórki synów. W młodości był związany z dworem cesarza Zygmunta Luksemburczyk a. Brał udział w wielu Odpowiedź: Moja ocena jest pozytywna, dlatego bo Zawisza Czarny to rycerz biorący udział w wielu walkach: np.: w bitwie pod Grunwaldem. Jego słowo jak coś obiecał było zawsze spełniane. Stawiał się na każdym pojedynku, który obiecał, że będzie. Możliwe, że w tym samym czasie królowi Węgier służył Zawisza. Zygmunt darzył wielkim szacunkiem polskiego rycerza, który wsławił się wówczas jako siejący postrach mistrz turniejów rycerskich. Wtedy to do Zawiszy przylgnął przydomek „Czarny”, który nawiązywał do koloru zbroi noszonej przez niego podczas turniejów. Překlad "pasować na rycerza" do čeština pasovat na rytíře je překlad "pasować na rycerza“ do čeština. Ukázka přeložené věty: Nieważne Bob, pewnie cię za to pasują na rycerza. ↔ Možná tě kvůli tomu budou pasovat na rytíře. Pod hasłem „Zawisza Czarny powraca w rodzinne strony” odbyły się w niedzielę w Starym Garbowie uroczystości odsłonięcia pomnika słynnego rycerza średniowiecznej Europy, który pochodził z tej miejscowości. DZNo. W pierwszym poście chciałbym się wam teraz przedstawić jako Zawisza Czarny. Urodziłem się w Garbowie w roku 1380. Moim herbem jest Sulima Przez wiele trudnych lat wykreowałem sobie opinie niepokonanego rycerza i wzór cnót rycerskich. Brałem udział w bitwie pod Grunwaldem, która jak wiecie miała duży wpływ na dzieje Polski. Często ze swym bratem Farurejem uczestniczyłem z królem Władysławem Jagiełłą w zjazdach i uroczystościach np. zjazd w Budzie, gdzie mogłem pokazać swoje umiejętności na także u Zygmunta Luksemburskiego. Sądzą, że wystarczająco dużo informacji przekazałem wam o mnie. Następne posty poświęcę wiadomością o rycerzu, zwyczajach, turniejach i wielu innych rzeczy dotyczących prawdziwego rycerza. Lekcja otwarta z historii i społeczeństwa Dnia czwartego grudnia 2015 roku w klasie piątej A odbyła się lekcja otwarta z historii i społeczeństwa dla zespołu humanistycznego i nauczycieli stażystów przeprowadzona przez pana Sławomira Batora. Tematem lekcji było rycerstwo średniowieczne. Na samym początku uczniowie i obserwujący nauczyciele byli świadkami inscenizacji pasowania rycerskiego poprzedzonego prezentacją postaci biorących udział w pasowaniu. Rycerz Jan Ligęza herbu Półkozic w towarzystwie giermka i paziów składał przed seniorem przysięgę, że będzie dochowywał wierności ideałom rycerskim i zniósł ostatnie uderzenie w twarz, które tylko tym razem mógł pozostawić bez odpowiedzi. Taki cios podczas ceremonii pasowania miał zawsze przypominać rycerzowi komu jest winien posłuszeństwo. Dzięki strojom i fragmentowi średniowiecznej muzyki uczniowie zostali wprowadzeni w świat średniowiecznych rycerzy – bezlitosnych i skutecznych wojowników, których potęga zasadzała się na uderzeniu trzymanej pod pachą ciężkiej włóczni zwanej kopią podczas szarży specjalnie wyszkolonego ogiera bojowego tratującego na swojej drodze wszystko co tylko spotkał. W dalszej części lekcji uczniowie razem z nauczycielem odkrywali kim byli rycerze i czym się zajmowali oraz jakie było ich zasadnicze uzbrojenie. Materiały poglądowe w postaci ilustracji, tablic i figurek ukazały wszystkim, że zbroja zmieniała się wraz z upływem czasu i epok. Dzięki specjalnie skonstruowanej karty pracy uczniowie samodzielnie określali cechy siedziby rycerskiej oraz układali w odpowiedniej kolejności etapy drogi od pazia do rycerza. Wysłuchali też słuchowiska - opowiadania (płyta cd) o turniejowym zwycięstwie Zawiszy Czarnego nad Janem Aragońskim i pracując w grupach uzupełniali związane z postacią tego najwybitniejszego polskiego rycerza zagadnienia. Nikt się nie spostrzegł kiedy zadźwięczał dzwonek i lekcja dobiegła końca. Trzeba było nagle wrócić do współczesności. Temat lekcji: Rycerze i turnieje. Treści programowe : zamek średniowieczny i jego mieszkańcy Cele operacyjne lekcji: Po lekcji uczeń: · wie, kto to jest paź i giermek; · wie co to jest herb i turniej, pasowanie na rycerza i potrafi je opisać; · rozumie znaczenie kodeksu rycerskiego; · podaje przykładowe zasady kodeksu rycerskiego; · opowiada o Zawiszy Czarnym z Garbowa herbu Sulima; · wymienia i opisuje elementy budowy zamku; · rozumie znaczenie powiedzenia „polegać jak na Zawiszy”; · zna rycerza Jana Ligęzę – założyciela Dąbrowy /element edukacji regionalnej/. Metody nauczania: rozmowa nauczająca, burza mózgów, opowiadanie, praca z podręcznikiem, praca z tekstem źródłowym i ilustracją, drama. Formy pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa. Środki dydaktyczne: podręcznik, słuchowisko, karty pracy, środki wyrazu oddziaływania scenicznego. Przebieg lekcji: a) faza wprowadzająca: · czynności organizacyjne: sprawdzenie obecności, podanie tematu lekcji itp.; · Nauczyciel prezentuje krótko temat lekcji; · Drama: uroczystość pasowania rycerskiego z prezentacją osób: pazia, giermka, władcy i rycerza /scenariusz w załączeniu/. b) faza realizacyjna: · burza mózgów: kto to jest rycerz, z czym się kojarzy, słowa klucze zapisane w notatce na karcie pracy – wprowadzenie pojęć – kodeks rycerski, turniej rycerski, Zawisza Czarny; · wykonanie ćwiczenia nr 2 na kartach pracy; · zwrócenie uwagi na etapy , jakie należało przejść, by zostać rycerzem; · praca z ilustracją: (podręcznik strona 47)nauczyciel omawia elementy zbroi rycerskiej · znaczenie herbu; · praca z ilustracją: nauczyciel omawia elementy budowy zamku /karty pracy/; · praca z tekstem źródłowym (podręcznik strona 46). c) faza powtórzeniowa: · Wysłuchanie opowiadania (płyta cd) o turniejowym zwycięstwie Zawiszy Czarnego nad Janem Aragońskim i praca w grupach: grupy a, b, c, d, e, f odpowiadają na pytania z zadania nr 1 z karty pracy, uzupełnienie indywidualne kart - w domu. Praca domowa · Zadanie domowe: Pisemna odpowiedź na pytanie: Co zostało z tradycji rycerskiej dzisiaj? Podaj przykłady. Temat: NA ZAMKACH RYCERSKICH XIV-XVI LEKCJI:Po zakończonych zajęciach uczeń potrafi:-odpowiedzieć na pytanie gdzie budowano zamki-wskazać elementy obronne zamków-narysować zamek i poprawnie zaznaczyć elementy obronne-wskazać na mapie słynne polskie zamki-opowiedzieć w jaki sposób chłopiec stawał się rycerzem-przedstawić cechy rycerza-opisać ceremonię pasowania na rycerzaŚRODKI DYDAKTYCZNE:-ilustracje przedstawiające zamki obronne-podręcznik-mapa przedstawiająca zamki obronne w Polsce w XIV wiekuZASTOSOWANE METODY:-pogadanka-praca z ilustracją-praca z podręcznikiem-praca z mapą-praca manualno-plastycznaTOK LEKCJITemat: Na zamkach rycerskich XIV-XVI powitanie i sprawdzenie pierwotna. Uczniowie przypominają informacje na temat średniowiecznego miasta i jego elementów do lekcji. Nauczyciel informuje uczniów, iż na dzisiejszych zajęciach mówić będziemy o rycerzach i średniowiecznych zamkach treści.*Nauczyciel informuje, iż zamki rycerskie były budowlami obronnymi.*Na podstawie ilustracji uczniowie podają miejsca powstawania zamków.*Uczniowie na podstawie ilustracji i wiedzy ogólnej przedstawiają elementy obronne zamku.*Nauczyciel na tablicy szkicuje zamek rycerski i zaznacza charakterystyczne dla niego elementy.*Na podstawie ilustracji w podręczniku i na tablicy uczniowie w zeszytach szkicują własny zamek rycerski i zaznaczają najważniejsze jego elementy obronne.*Z mapy ucznioeie odczytują gdzie istniały słynne zamki obronne w Polsce XIV wieku.*Na podstawie przeczytanego tekstu w podręczniku ucznioeie opowiadają jak chłopiec zostawał rycerzem.*Na podstawie ilustracji i tekstu uczniowie opowiadają jak wyglądała uroczystość pasowania an rycerza.*Wspólne ustalenie cech rycerza.*Przedstawienie najsłynniejszego polskiego rycerza – Zawiszy pierwotna. odpowiadają na pytania dotyczące omówionej czym był turniej informacje o Zawiszy Czarnym. Jeszcze w XVI wieku w krakowskim kościele Franciszkanów można było zobaczyć nagrobek z wyrytymi nań pierwszymi wersami poematu: "Twój herb tu pięknie błyszczy, lecz nie tu twe prochy, Mężny Zawiszo Czarny, co cię śmierć zabrała. Rycerzy twego rodu wielka była chwała, Ale bardziej od rodu wsławiły cię czyny".Ciało najsłynniejszego polskiego rycerza okresu średniowiecza nie spoczęło w ówczesnej stolicy Polski. Poległego w 1428 roku po bitwie pod Golubacem nad Dunajem pochowali miejscowi Serbowie. Zawisza Czarny był prowadzony do niewoli, gdy stał się przedmiotem sporu o to, któremu z dwóch tureckich żołnierzy przypadnie nagroda za tak znacznego jeńca. Jeden z nich, obawiając się zachłanności drugiego, zabił Polaka, aby jego kamrat też został pozbawiony nagrody. Zawisza mógł ujść niewoli opuszczając miejsce walki, ale odesłał wysłaną po niego łódź na bezpieczny brzeg i nie zostawił walczących towarzyszy. Zanim zginął był już legendą. O jego przyjaźń zabiegali możni średniowiecznej Europy. Władcy chętnie widzieli go na swoich dworach i zapraszali - jako niezwyciężonego zawodnika - na rycerskie turnieje. Mimo że służył długo na dworach Zygmunta Luksemburskiego i margrabiego Moraw Prokopa, najważniejszym władcą był dla niego król Polski. Gdy w sierpniu 1409 roku zakon krzyżacki wypowiedział Polsce wojnę, pospieszył od razu do kraju wraz z innymi polskimi rycerzami. "Przebywali podówczas na dworze Zygmunta, zaciągnieni w jego służbę, niektórzy rycerze polscy, a zwłaszcza Zawisza Czarny i Jan Farurej, bracia rodzeni, dziedzice Garbowa herbu Sulima (...). Za zezwoleniem tegoż Zygmunta, który ich hojnymi darami i obietnicami chciał odwieść od zamiaru i przy sobie zatrzymać, porzuciwszy na Węgrzech wszystkie dobra i majątki od króla Zygmunta otrzymane, (...) przybyli do Władysława króla polskiego, aby z nim walczyć przeciw Krzyżakom (...)" - pisał po latach Jan Długosz. Bracia walczyli pod Grunwaldem w szeregach chorągwi ziemi krakowskiej - najbardziej elitarnym oddziale. Trafili do hufu przedchorągiewnego - ochrony sztandaru. Gdy w trakcie bitwy chorąży oddziału Marcin z Wrocimowic stracił na chwilę chorągiew, huf szybko ją odbił z rąk triumfujących już rycerzy zakonnych. Zniknięcie z oczu tego sztandaru mogło spowodować chaos w polskich szeregach, a nawet być odczytane jako sygnał do odwrotu. W "Krzyżakach" Henryk Sienkiewicz opisuje też zwycięską walkę - choć nie wiadomo, czy prawdziwą - jaką Zawisza stoczył z Arnoldem von Baden, który na polu walki stał "jak słup graniczny" i "kosił" wszystkich Polaków w zasięgu swojego miecza. Po bitwie grunwaldzkiej Zawisza posłował na sobór powszechny w Konstancji. W 1415 roku bawiąc z Luksemburczykiem w Perpignan w Langwedocji, wystąpił w turnieju i zmierzył się z najlepszym rycerzem Europy Zachodniej - Janem z Aragonii. Walka była krótka. Polak jednym uderzeniem kopii wysadził Aragończyka z siodła. Zawisza był nie tylko wojownikiem - o jego zdolnościach intelektualnych i oratorskich z uznaniem wypowiadał się Długosz. Nierzadko pełnił funkcje dyplomaty - w służbie Władysława Jagiełły posłował aż 11 razy na Węgry. Przebywał też często na tamtejszym dworze. Możliwe, że przekazywał Jagielle informacje z bliskiego otoczenia sprzyjającego Krzyżakom Zygmunta Luksemburczyka oraz przypominał Zygmuntowi, z którym był w bliskich relacjach, o polskich krzywdach i przedstawiał polski punkt Czarny pochodził z Garbowa w pobliżu Sandomierza, gdzie urodził się w niezbyt zamożnej rodzinie rycerskiej między 1370 a 1380 rokiem. Przydomek "Czarny" pochodzi nie od rzekomo noszonej czarnej zbroi, ale od kruczych włosów i ciemnej karnacji. Zawisza dał się poznać jako niezwykle sprawny zawodnik turniejowy i na zaproszenie króla Węgier udał się na tamtejsze pogranicze, aby walczyć za wiarę. Dla polskich rycerzy nie było w tym czasie wielu okazji do obrony chrześcijaństwa w kraju, dlatego wielu szukało takich możliwości za granicą. Wojna mogła nie tylko przynieść nagrodę w niebie, ale także łupy. Zawisza brał też udział w licznych turniejach rycerskich. Również one przynosiły dochody - prezenty, trofea i ruchomości pokonanych, jak również podarki i nadania władców, co w połączeniu z gospodarnością spowodowało, że Zawisza szybko stał się majętnym rycerzem. W 1424 roku, gdy w Krakowie odbył się ślub króla Jagiełły z księżniczką Sonką Holszańską, Zawisza na cześć dostojnych gości wyprawił w domu jednego z mieszczan przy ul. św. Jana ucztę na kilkaset osób. Bawili tam królowie Węgier i Danii, książę Bawarii, książęta litewscy, mazowieccy, śląscy, austriaccy, margrabiowie brandenburscy, legat papieski. Rycerz, gdy przebywał w kraju, przypuszczalnie wraz z rodziną mieszkał w Krakowie. Dopiero pod koniec życia zakupił zamek w Rożnowie nad Dunajcem."Nikt nie przewyższał Zawiszy Czarnego szlachetnością i dzielnością bohaterską (...)" napisał Jan Długosz. I ta zasłużona opinia o czarnym rycerzu wciąż trwa w pamięci Polaków. Pochodzenie i rodzina źródło: Zawisza herbu Sulima swój przydomek zawdzięczał kruczoczarnym włosom i ciemnej karnacji (myślenie, że nazwa wzięła się jakoby od czarnej zbroi było błędne). Urodził się w roku pańskim 1370, jako trzeci syn Doroty i Mikołaja z Garbowa – kasztelana sieradzkiego. W wieku około 27 lat poślubił młodszą od siebie bratanicę biskupa krakowskiego, Barbarę. Jak głosi jedna z opowieści – podobno kiedy miała osiem lat, uratował ją przed niechybną śmiercią. Silny młodzieniec zatrzymał galopującego w jej stronę, spłoszonego wierzchowca. Urodziło im się czterech synów: Marcin, Stanisław, Zawisza i Jan. Nie zagłębiajmy się jednak w ich losy i zajmijmy się sławnym ojcem. Trening Na granicy polsko-węgierskiej pojawił się bogato ubrany, samotny jeździec. Nagle został napadnięty przez sześcioosobową uzbrojoną bandę. Bronił się dzielnie. Kilku napastników zabił szybko i sprawnie. Niestety przygnieciony przez konia, nie mógł się dalej bronić. Już był pewien, że straci życie, gdy nieoczekiwane nadszedł ratunek. Wybawcami okazali się trzej młodzieńcy, bracia: Jan, Piotr i Zawisza (wówczas szesnastoletni). A ocalonym sam Ippolito – sławny w całej Europie Włoch, jeden z najlepszych trenerów szermierki. Wdzięczny i szczęśliwy, obiecał, że zostanie ich osobistym trenerem. Trwające dwa lata szkolenie wyzwoliło drzemiący w Zawiszy potencjał. To właśnie on ze wszystkich braci wyrósł na najbardziej utalentowanego rycerza. Chłopak, już jako nastolatek był niezwykle silny i nad wyraz dobrze zbudowany, ale dopiero dzięki naukom Ippolita, stał się niezwyciężony. Jak wyglądał każdy dzień treningu? Młody Zawisza wstawał wczesnym rankiem. Zaczynał od skoków przez rowy i skoków wzwyż. Następnie przeciągał liny oraz ćwiczył, biegał i pływał z obciążeniem (przywiązane do pleców worki wypełnione ziemią). Nawet szermierka odbywała się z zastosowaniem obciążenia. Najpierw walczył drągami o ciężarze aż dwukrotnie przekraczającym ciężar miecza (dzięki temu wzmacniały się nadgarstki i przedramiona, a prawdziwy miecz wydawał się o wiele lżejszy niż był w rzeczywistości). Musiał też wyrabiać siłę i sposób uderzenia mieczem. Włoch wkopywał w ziemię paliki, które należało ściąć za jednym zamachem . Co pewien czas paliki zwiększały swoją objętość, by na koniec zamienić się w drągi (nie chodziło tylko o znane, klasyczne cięcie po skosie z góry na dół, ale również o cięcie na odlew - z lewej na prawo oraz pieszo i z konia!). Ważną lekcją było też poznanie tajników walki konnej na kopie (w okresie średniowiecza konkurencja budząca wyjątkowe zainteresowanie na turniejach rycerskich). W wolnych chwilach Zawisza uczył się również łaciny i języka niemieckiego. Ostatni, główny egzamin dwuletniego treningu, Zawisza zdał wzorowo. Pokonał na miecze i kopie swojego nauczyciela. Uczeń przerósł mistrza … Niepokonany Wszyscy kronikarze zgodnym chórem twierdzą, że uczestniczył w prawie setce międzynarodowych turniejów! Był przy tym niezwykle wszechstronny: startował w każdej konkurencji, jaka była mu proponowana. Przez 25 lat nie podniósł żadnej porażki! Pewny siebie Przeciwnik Był nim Gyula – węgierski osiłek. Do konfliktu między nimi doszło w Bośni, gdy Węgier (należący do orszaku króla Zygmunta), wywlókł siłą z komnaty księżniczkę Dragę. Chciał ją najpierw skatować, a później wziąć sobie na własność i traktować jak ulicznicę. Zawisza zwrócił mu uwagę, że postępuje jak gbur, że tak nie zachowuje się prawdziwy rycerz. Gyula zareagował szybko i rzucił rękawicę. Król Zygmunt ostrzegł go, że Zawisza jest niezwyciężony, ale potężny Gyula zbytnio się tym nie przejął. Oddał Dragę swoim pachołkom. Wówczas Zawisza wjechał konno między nich, uniósł za kołnierze i odrzucił na bok, a królewnę odwiózł rodzicom. Węgier wściekł się niczym rozjuszony knur. Prosił Zygmunta o pozwolenie na, jak opisują historycy: „rozwalenie łba temu czarnowłosemu przybłędzie”. Pojedynek odbył się na drugi dzień. Obydwaj przeciwnicy dysponowali ostrymi kopiami i mieczami. W czasie jazdy naprzeciw siebie Zawisza uchylił głowę, podbił kopię atakującego, a następnie puścił swoją kopię i dosłownie pól sekundy później wyrwał Węgrowi jego kopię z rąk. Polak wyjął miecz i w trakcie kolejnego starcia, Gyula, parując jego cios, nagle sięgnął po sztylet. Zawisza Czarny był szybszy i powalił osiłka na ziemię. Rewanż Był gorący 15 lipca roku 1410. Na polach po Grunwaldem zebrały się dwie potężne armie. Doszło do największej w historii średniowiecznej Europy (pod względem liczby uczestników), bitwy między siłami Zakonu krzyżackiego (około 21 tysięcy), pod dowództwem Wielkiego Mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi, litewsko-ruskimi i oddziałami czeskimi, pod dowództwem króla Władysława II Jagiełły, liczącymi w sumie ponad 34 tysiące żołnierzy! Jak wyglądała ta bitwa, wiemy z powieści czy filmu „Krzyżacy”. Jej ogrom możemy też zobaczyć na obrazie Jana Matejki. Zakończona zwycięstwem Jagiełły, trwała sześć godzin. Wróćmy zatem do naszego bohatera. źródło: Czterdziestoletni wówczas Zawisza, należał wraz z braćmi do elitarnego oddziału ochraniającego króla. Był moment, gdy o mały włos, bitwa zostałaby przegrana. Ktoś pokonał kilkunastu polskich rycerzy i ruszył w stronę, trzymającego sztandar chorążego Marcina w Wrocimowic. Sztandar upadł na ziemię. Wrogowie mogli to potraktować jako znak poddania się polskiej armii. Rzeczywiście, niewiele brakowało, gdyby nie Zawisza Czarny, który zareagował w mgnieniu oka. Razem ze swoim orszakiem ruszył do walki o chorągiew. Okazało się, że żołnierzem, który z batalionem zaatakował polskiego chorążego był Gyula. Wykurował się i zaciągnął do armii krzyżackiej tylko po to, by spotkać na polu bitwy Zawiszę. Pragnął rewanżu. W ciągu kilku minut batalion został wycięty w pień, a Zawisza wzniósł chorągiew do góry. Ale już szarżował na niego Gyula. Przepełniony nienawiścią, postanowił stratować przeciwnika kopytami swojego konia, jednakże koń Zawiszy również stanął na tylnych nogach, a kiedy oba konie opadły na ziemię, miecz Polaka z ogromną siłą odciął głowę Węgra. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Kup licencję

pasowanie zawiszy czarnego na rycerza